De Rekenkamercommissie is een commissie die onafhankelijk het functioneren van het gemeentebestuur beoordeelt. Al enkele maanden stond er een vacature open binnen deze commissie. Het bleek moeilijk raadsleden te vinden voor deze zware post.
Een motie van GroenLinks in december maakte het ook voor commissieleden mogelijk te reageren op deze vacature. Commissielid en oud-raadslid Charles Plant besloot zich te kandideren. Plotsklaps besloot ook de fractievoorzitter van de PvdA zich kandidaat te stellen. Was er sprake van een dubbele agenda? De geruchten werden sterker toen bleek dat de PvdA geen tegenkandidaat duldde in de sollicitatieprocedure. Welhaast regentesk eiste men in het presidium dat alleen de eigen fractievoorzitter benoemd zou kunnen worden.
De selectiecommissie, de commissie Middelen en het presidium hadden evenwel democratisch en onderbouwd besloten twee kandidaten voor te dragen voor de vacature. De raad zou vervolgens hieruit de meest geschikte kandidaat kunnen kiezen. Maar de PvdA volhardde en won juridisch advies in bij een rechtsdeskundige van de Radboud-universiteit. GroenLinks constateerde evenwel dat deze jurist een directe collega was van een PvdA-raadslid en hiermee de schijn tegen had.
De onrust binnen de PvdA groeide. Op de dag van de stemming meldde de PvdA dat haar fractievoorzitter zich terugtrok. En daarmee kwam de aap uit de mouw. De PvdA verbond zich aan haar eigen kandidaat, daar waar juist rekenkamercommissieleden partij-onafhankelijk dienen te zijn.
En waarom was men nu zo angstig? Bang voor gezichtsverlies? Bij democratie hoort keuzevrijheid en daar hoor je niet bang voor te zijn. De raad heeft nagenoeg unaniem gekozen voor Charles Plant en daarmee een ijzersterke kandidaat gekregen.