Er is een tijd van komen en er is een tijd van gaan, en voor mij is de tijd om deze zaal te verlaten gekomen. Sinds voor de verkiezingen van 2018, heb ik met mijn fractie en het bestuur van GroenLinks Veenendaal overlegd wanneer het een goed moment zou zijn voor mij om afscheid te nemen.

Vorig jaar zomer kwamen we erop uit dat nu een goed moment zou zijn, toen hadden we echter niet bedacht dat ik mijn afscheid zou hebben in een bijna lege zaal. Het leven is wat er gebeurt, terwijl je andere plannen maakt. En dat geld zo mogelijk nog meer voor het politieke leven. Die is overigens van John Lennon. 

Het verschil tussen de plannen en de praktijk is misschien juist wel met name de plaats waar de lokale politiek zich ontvouwt. In den haag word gesproken over de toekomst van de verhuurdersheffing hier hebben we het over hoe we voor iedere Veenendaler een woning kunnen garanderen, ondanks de verhuurdersheffing.

Er is mij in de afgelopen tien jaar ook gebleken dat je je in inbreng in een debat tot in detail kan plannen maar dat de uitkomst ongewis blijft. Verschillende malen liep ik om half acht deze zaal in met het idee dat mijn motie al bijna was aangenomen, om vervolgens tot op de veters af branden en soms besloot ik ter profilering een mijns inziens onhaalbare motie of amendement toch maar in te dienen om vervolgens vol verbazing te zien dat die werd aangenomen. Ik blijf me ook tot het einde toe verbazen over hoe we vaak uren bakkeleien over de kleinste dingen terwijl we soms in luttele minuten tot besluiten komen die de toekomst van Veenendaal nog voor jaren zullen bepalen. Dat verbazen zal ik vanaf heden doen vanaf de meer bescheiden positie van schaduwraadslid, in de hoop mijn op opvolger nog van nut te zijn.

Ik heb in deze zaal veel herinneringen opgedaan, zo zal ik altijd met trots terugdenken aan het moment dat deze raad besloot dat Veenendaal energieneutraal moest zijn in 2035. De dingen die het langst aan de gang houden zijn de echter de kleine overwinningen, zoals de avond dat ik Kees Lochtenberg stil kreeg of de al even glorieuze avond dat ik grotere nerd bleek dan Jan Breur, door een Dr. Who feitje te debiteren dat hij nog niet bleek te kennen.

Ik dank jullie allen voor de samenwerking de debatten waarin we elkaars meningen scherpten en ook voor het besef dat we samen de toekomst van Veenendaal vorm moesten geven, en dat politieke tegenstellingen niet moeten leiden tot ingraven in je eigen positie en je terugtrekken in eigen veilige bubbel maar je dan juist je tegenpartijders moet opzoeken, en uitdagen om overeenkomsten te vinden. Al kom je maar overeen dat je het niet eens wordt.
Ik dank ook met name de griffie, die mijn vage plannetjes hielpen omvormen tot concrete voorstellen, mijn vage vermoedens tot scherpe vragen, en een nieuw raadslid dat van toeten nog blazen wist tot iemand die zij partijtje mee kon blazen.

Ik dank ook iedereen die in de afgelopen weken zo hartverwarmend hebben gereageerd op mijn vertrek. Het was soms bijna te veel. Bedankt, maar houdt u alstublieft ook nog wat over voor mijn begrafenis.

En nu ik toch aan het preken ben geslagen, laat ik me ook nog eens verleiden tot het geven van een ongevraagd advies. Mij is ooit verteld dat de ideale computer programmeur lui ijdel en vergeetachtig is. Lui, zodat niet ze twee keer code schrijft voor het zelfde probleem, ijdel, dat zij haar collega’s verteld hoe het werkt, en vergeetachtig zodat zij ook opschrijft hoe het werkt.

Volgens mij geld dat ook voor een raadslid. Lui zodat je je concentreert op wat belangrijk is en de rest last zitten, ijdel zodat je blijft vertellen wat je doet, en waarom, zodat ook mensen buiten de bubbel van het gemeentehuis snappen wat er hierbinnen plaatsvindt en hoe dat hun leven beïnvloedt. En tenslotte vergeetachtig zodat je je bezighoudt met wat er nu speelt en je niet te lang blijft hangen in hoe we hier zijn gekomen, en, dat ruzietjes en pijntjes uit het verleden je niet beïnvloeden bij het maken van de juiste keuze.

Ik ben alweer te lang aan het woord, dus laat ik ter afsluiting u veel luiheid, ijdelheid en vergeetachtigheid toewensen.